Türkiye, uzun yıllardır ağır bir ekonomik sınavdan geçiyor. Uygulanan politikalar toplumun refahını artırmak yerine, hayatı her geçen gün daha pahalı ve daha zor hale getirdi. Son dönemlerde ekonomi yönetiminden gelen kararlar, neredeyse her gün yeni bir yükümlülüğü “reform” ya da “zorunluluk” kılıfıyla halka sunuyor. Vatandaşın en çok sorduğu soru aslında çok basit;
Devleti yönetmek için, ülkenin borçlarını kapatmak için kişi başına ne kadar paraya ihtiyacınız var?
Millet, “kaç para lazım” sorusuna net bir cevap almak istiyor. Çünkü sürekli artan vergiler, ek ödemeler, harçlar yerine; tek seferlik bir hesabın çıkarılıp vatandaşın önüne konması, en azından belirsizliği ortadan kaldırır. İnsanlar, yükü taşıyacaksa dürüstçe bilmek istiyor.
SİYASETİN KISIR DÖNGÜSÜ
23 yıldır iktidarda olan bir anlayış, kötü giden her işte muhalefeti suçladı, iyi giden her işin de sahibi olduğunu iddia etti. Ancak bu süreçte muhalefet de farklı davranmadı. Özellikle CHP, yıllardır iktidarın en sert eleştirilerini almasına rağmen, bu eleştirilerle büyüdü. Bir yandan “iktidar olma iddiası” taşıdığını söylerken, diğer yandan sandıktan birinci parti çıktığında bile kendi gölgesinden şüphe ederek itiraz eden bir yapıya dönüştü.
Türkiye’de belki yarın seçim yapılsa, CHP kazansa bile, toplumun önemli bir kısmı şu ihtimali konuşuyor: “CHP yine itiraz eder, yine süreci uzatır; çünkü iktidar olmaktan çok muhalefette kalmayı tercih ediyor.” Bu, demokrasinin ruhuna da, milletin değişim arzusuna da zarar veriyor.
ÇIKIŞ YOLU: GENÇLER
Bu kısır döngüyü kırmanın yolu, mevcut siyasi aktörlerin doğrudan yönetimden çekilmesidir. Tecrübeleri elbette değerlidir; danışman olarak katkı sunabilirler. Fakat ülkenin geleceği için artık gençlerin önünü açmak gerekiyor. Kamu kurumlarında kimsenin üç yıldan fazla aynı koltukta oturmaması, siyasetin ve bürokrasinin taze bir enerjiyle sürekli yenilenmesini sağlayabilir.
UMUTLU BİR GELECEK İÇİN
Millet, borcun ne kadar olduğunu bilmek istiyor. Payına düşeni ödemeye de hazır. Ama tek şartla: Bu süreci şeffaf, adaletli, israfı reddeden ve gerçekten ülkenin çıkarını önceleyen bir yönetim üstlenmeli.
Asıl mesele borcu kapatmak değil, bir daha aynı girdaplara düşmeyecek, gençlere güven aşılayacak ve geleceğe umutla bakan bir Türkiye inşa edebilmek. İşte o zaman, milletin sorduğu basit soruya verilecek cevap da, ülkenin yönü de netleşmiş olacak:
Kaç paraya ihtiyaç var?
