Her gün şaşırmak yerine artık şaşırmamayı öğrendiğimiz günlerden geçiyoruz.
Herkesin her konuda ahkam kestiği, bilip bilmeden konuştuğu dönemleri görmüştük. Ancak bu kadar fütursuzca hareket edildiği bir dönem hiç yaşamadık sanırım.
Maşallah dillere destan bir iktidarımız var.
İtibardan tasarruf etmiyor, ranttan tasarruf etmiyor ama sağlıktan, eğitimden, vatandaşın kursağından geçen lokmadan tasarruf etmekten hiç geri durmuyor. Hala milyonlarca vergi borcu olup devletten milyonlarca kredi kullanıp bununla da devlet ihalesi alan dolar milyonerlerine, milyarderlerine dokunmadan sadece gariban sigortalı çalışan vatandaşa ekstra yeni veya dolaylı vergilerle yüklenip tasarruf yapıyor.
Bizim ehli sünnet sandıklarımız iktidara gelince keyfi cep oldular.
Birer mümin edasıyla oturdukları koltuklarda biz onları Müslüman zannederken onlar süslüman çıktılar.
Övündükleri kendi kibirleri ve egoları dışında bir şey olmadı. Muhalefeti yenmeyi bir başarı sanırken, aslında yenmeleri gerekenin yolsuzluk, yoksulluk olduğunu unuttular.
Ömerler yetiştireceğiz derken, hitler yetiştirdiler.
Eğitimi, sağlığı, hukuku, adaleti bitirdiler.
Günün sonunda ise insan ve insana dair bütüncül bir yıkımla karşı karşıya bizi bıraktılar.
En acıklısı da bütün bunlardan sonra çıkıp sorumluluk almadılar. Hala sütten çıkmış ak kaşık modundalar.
Öyle kazayla yanlışlıkla da bugünlere gelmedik tamamen sistematik bir şekilde oldu her şey zira aksi durumda sorumluluk alan birileri olurdu öyle değil mi?
Peki bu süreçte muhalefet ne yaptı. Yaşanan bu süreci izlemek dışında çözüme dair bir çabası oldu mu? Bugüne kadar olduğunu söylemek aslında polyannacılık olur zira muhalefet bu sürece bazen bilerek bazen de bilmeden her zaman omuz verdi. Aksi halde bugün geldiğimiz noktada olmazdık.
Aslında bu sistemde iktidarı ile muhalefeti aynı kaba yaptılar bugüne kadar buna birde kalemi satılık gazeteciler aklını ipotek vermiş aydınlar eklenince gelinen nokta kaçınılmaz olarak bu oluyor.
Yok karbon ayak izi yok mülksüzleştirme projesi yok ek MTV v.s her gün yeni bir şey artık insanların midesinden elinizi çekin.
Bunun dinle de artık alakası yok insan olmanın gerekliliğini yerine getirin sorumluluk mevkiindeki herkese söylüyorum. Hepimiz kendi sorumluluk alanımızda gereğini yapmalıyız. Şu anda Netenyahu’nun Filistin politikası ile, Çin’in Doğu Türkistan politikası ile bu memleketi idare edenlerin kendi halkına uyguladığı politika aynı hiçbir fark yok zulümde yarışıyorlar.
Ufak bir hatırlatmada yapalım sadece iktidar ve muhalefeti suçlayarak sonuca varamayız. Takım tutar gibi parti tutamayız.
Tüm duvarlarımızı yıkıp yeniden bir mücadeleye kendimizden başlamalı ve kendimizi geliştirmeliyiz. Araştıran, öğreten, öğrenen her anlamda gelişen insanlar olmalıyız.
Aksi halde biz bu tutum içinde olunca bizi yönetenlerde kaşıkçı kavgasıyla bizi uyutup bildiklerini okuyorlar…
Her şey daha yaşanabilir bir dünya için!
