Irk, etnik köken, ulusal aidiyet, sınıf, kast, din, kanaat, cinsiyet, toplumsal cinsiyet, dil, cinsel yönelim, cinsiyet kimliği, cinsiyet özellikleri, yaş, sağlık durumu veya diğer türde durumumuz her ne olursa olsun hepimiz eşit muamele görme hakkına sahibiz. Buna rağmen, ayrıcalıklı ve güçlü konumdaki gruptan ‘farklı’ bir gruba aidiyeti nedeniyle insanların zulme uğradığı üzücü hikayeleri sık sık duyuyoruz.
Ayrımcılık; politika, yasa veya muamele bakımından haksız bir ayrım nedeniyle, kişinin insan haklarından ve diğer yasal haklarından, başkalarıyla eşit bir biçimde faydalanamadığı durumlarda ortaya çıkar.
İnsanlar arasında yapılan belirgin bir ayrım nedeniyle, bazı gruplara mensup kişilerin haklarından faydalanma imkanının başkalarına oranla daha sınırlı olmasıdır. Örneğin, erkeklerin değil de kadınların, oy kullanabilmek için belirli bir eğitim düzeyine sahip olduğunu kanıtlamasını ön koşul olarak gerektiren bir yasa, cinsiyet temelli doğrudan ayrımcılık kapsamına girer.
Çeşitli ayrımcılık biçimlerinin bir araya gelerek, belirli bir grubu veya grupları daha da dezavantajlı hale getirmesidir. Irkçılık, neredeyse dünyanın tüm ülkelerini etkiliyor.
Irkçılık; yalnızca ten rengi, ırksal aidiyet, etnik aidiyet, soy veya ulusal köken nedeniyle insanların, insan haklarından eksiksiz bir biçimde faydalanmasını sistematik olarak engellemektedir.
Yurdumuz bu ayrımcılıkları yaşamaktadır. Irk ve inançları ile yapılan ayrımcılık, ne yazıktır ki birçok can ve mal kaybına sebep olmuş ve olmaya da devam etmektedir. Örnek olarak, doğu ve güneydoğu Anadolu’muzda bulunan Kürtlerin tümünü anarşist veya terörist olarak tanımak ile inançları için ölümle ve katliamlarla sonuçlanan davranışlarla karşı karşı olan insanlarımızın “Alevi” olmaları gibi.
Alevilik, İslamiyet’i sevgi ile birleştirerek yaşamaktır. İnançlarının Allah emirleri içerisinde yapıldığı, Alevileri “din düşmanı ” olarak görmek ise, yüce rabbimize karşı işlenmekte olan bir suçtur.
Her Kürt, terörist değildir. Ama her Kürt, toplumumuz tarafından ve başımızdaki siyasilerimiz tarafından gerek eğitim, gerekse iş alanlarının yaratılmaması yüzünden cahilleştirilerek aşağılandırılmaktadırlar. Öncelikle devletimiz bu vatandaşlarımıza iş alanları açmalı, yaşamlarını kolaylaştırmalıdır. Diğer taraftan, bu halkımızın eğitimine gereken önem verilerek, bu toplumumuzun, toplumumuz içerisin de ki gereken yeri almasını sağlanmalıdır.
Dinimizi yanlış düşünceler ile yaşatmaya çalışılması ise İslamiyet’e karşı yapılmakta olan bir büyük yanlıştır.
Devletimimizin ana görevinin, hiçbir ayrım yapmadan tüm vatandaşlarımıza değer vererek, onların mutlu olmalarını sağlamak olmalıdır.
