Milas…!!
Karya’dan günümüze kadar nice medeniyetin ağırlığını omuzlarında taşımış, tarihin ve kültürün tam ortasında yer alan bir şehir. Antik kentleri, zeytinlikleri, taş evleri ve el sanatlarıyla övünecek öyle bir hazinesi var ki, başka şehirler sadece hayranlıkla bakıyor. Ama bir sorun var; Sanki hep “yaklaşık şampiyon” havasında kalıyor.
Bir futbol analojisiyle anlatmak gerekirse; Milas, Youssef’in ofansif zekâsına, Mourinho’nun taktik dehasına ve Ali Koç’la Fenerbahçe’nin tüm kaynaklarına sahip gibi ama şampiyonluğu bir türlü göremeyen bir takım gibi. Benfica’ya karşı kaybeden, finalde kupayı ıskalayan ama sahadaki oyunu hâlâ izleyeni mest eden bir takım. Tarihinin zenginliğiyle göz kamaştırıyor, ama gündelik hayat, yatırım ve ilgi konusunda bir türlü gereken değeri göremiyor.
Mesela antik kentlerine bakalım: Labranda, Euromos… Binlerce yıl önce burası medeniyetlerin kalbiydi. Bugün hâlâ taşlar, sütunlar ve yazıtlar anlatıyor, ama ziyaretçi sayısı ve yatırımlar sanki rakip takımların taraftar sayısıyla yarışıyor. Zeytinlikler ve doğal güzellikler, sahadaki yıldız oyuncular gibi ama yatırım eksikliği onları gölgede bırakıyor.
Ironi burada; Milas, tarih liginde hep birinci ama modern hayat liginde hâlâ “oyunu öğreniyor” gibi. Her şehrin bir şampiyonluk hikayesi vardır, Milas’ınki ise biraz sessiz, biraz sabırlı, biraz da kahkahalı. Belki de asıl güzellik buradadır: Büyük bir potansiyele sahip olduğunu bilmek, ama kendi ritminde parlamayı seçmek.
Sonuç olarak Milas, tarih sahasında kupaları toplamış bir şampiyon; ama modern dünyada hakkettiği değeri hâlâ arayan bir takım. Ve bizler, bu şehri sevenler olarak, belki de onun bu sabırlı ve alçakgönüllü şampiyonluğunu izlemekten keyif alıyoruz.
Siz ne dersiniz?
